به نقل از «ايتنا»

سفر فضایی طولانی‌مدت به مغز فضانوردان آسیب می‌زند

تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۶۸۶۵۰

ایتنا - افرادی که مدتی طولانی را در فضا می‌گذرانند باید سه سال زمان بدهند تا مغزشان بتواند از تغییرات رخ‌داده در سفر، بهبود یابد.
دانشمندان گفته‌اند که ماموریت‌های فضایی طولانی به مغز فضانوردان آسیب می‌زنند. اینک کارشناسان می‌گویند افرادی که مدتی طولانی را در فضا می‌گذرانند باید سه سال زمان بدهند تا  مغزشان بتواند از تغییرات رخ‌داده در سفر، بهبود یابد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، این‌ها یافته‌های مطالعه‌ای تازه‌اند که به چگونگی واکنش مغز در برابر ترک گرانش زمین می‌پردازند. این یافته‌ها در شرایطی طرح می‌شوند که گمان می‌رود عصر جدیدی از سفرهای طولانی در فضا باشد؛ از جمله نخستین ماموریت‌ها به مریخ.

محققان اسکن مغزی ۳۰ فضانورد را که پیش و پس از سفر به فضا ثبت شده بود، بررسی کردند. آنان دریافتند که سفرهای بیش از شش ماه، سبب می‌شود که بطن‌های مغز به طرز چشمگیری بزرگ شوند - و بهبود آن ممکن است تا سه سال طول بکشد.

بطن‌ها، حفره‌هایی در مغزند که با مایعی پر شده‌اند که از مغز محافظت می‌کند و به آن ماده مغذی می‌رساند، و نیز مواد زائد را از بین می‌برد. معمولا این مایع به گونه‌ای مفید در سراسر بدن پخش می‌شود، اما فقدان گرانش در فضا، ممکن است سبب شود که مایع به سمت بالا رانده شود و مغز را در جمجمه به بالاتر هل دهد.

ریچل سیدلر، استاد فیزیولوژی کاربردی و حرکت‌شناسی در دانشگاه فلوریدا و از نویسندگان این مقاله، گفت: «دریافتیم که هر چه افراد زمان بیشتری را در فضا بگذرانند، بطن‌های مغزهای آن‌ها بزرگ‌تر می‌شود. بسیاری از فضانوردان بیش از یک بار به فضا سفر می‌کنند، و بررسی ما نشان می‌دهد که حدود سه سال بین پروازها طول می‌کشد تا بطن‌ها کاملا به حالت نخست برگردند.»

 
از میان ۳۰ فضانورد حاضر در این بررسی، هشت نفر دو هفته به فضا رفته بودند، ۱۸ نفرشان به ماموریت‌های شش‌ماهه رفته بودند و چهار نفر یک سال در فضا سفر کرده بودند. مغز پس از دو هفته [اقامت در فضا] تغییر مشخصی نکرده بود، و به نظر می‌رسید که با گذشت شش ماه، تغییرات متوقف شده است.

این یافته‌‌ها برای کسانی که درگیر سفرهای کوتاه‌اند، یعنی سفرهایی که در پروژه‌های گردشگری از قبیل پروژه‌های اسپیس‌ایکس ارائه می‌شوند، سودمند است.

این یافته‌ها همچنین ممکن است برای فضانوردانی که عازم سفرهای طولانی می‌شوند، مانند سفرهای مریخ،  نیز مفید باشند. محققان هنوز افرادی را که بیش از یک سال در فضا سفر کرده‌ باشند، بررسی نکرده‌اند – اما نبود تغییرات بین شش تا ۱۲ ماه نیز ممکن است خبر خوبی برای سفرهای طولانی باشد.

پروفسور سیدلر گفت: «با در نظر گرفتن اینکه در نهایت انسان‌هایی را برای دوره‌های طولانی‌تری به فضا خواهیم فرستاد، خوشحال شدیم که دیدیم این تغییرات به شکل تصاعدی افزایش نمی‌یابند.»

منبع: ايتنا

کلیدواژه: فضانوردان ناسا مغز سفر فضایی بطن ها سه سال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۶۸۶۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ویروس کرونا در بدن این مرد هلندی بیش از ۵۰ بار جهش داشت

مورد تاسف‌بار مرد هلندی که بیش از یک سال‌ونیم به کووید-۱۹ مبتلا بود، در گزارش جدیدی مستند شده است. این مورد با ۶۱۳ روز ابتلا، طولانی‌ترین عفونت کووید است که از آن اطلاع داریم. درواقع این عفونت به‌قدری طولانی بود که ویروس فرصت داشت تا در بدن این مرد به واریانت جدیدی تبدیل شود.

به گزارش خبرآنلاین، مرد ۷۲ ساله‌ی هلندی سابقه‌ی سلامتی پیچیده‌ای داشت. او قبلا برای درمان نوعی سرطان خون، پیوند سلول‌های بنیادی انجام داده بود؛ اما بعد‌ها سرطان دیگری به‌نام لنفوم بزرگ سلول بی منتشر (DLBL) در او تشخیص داده شد. این مرد در نتیجه‌ی دارو‌هایی که برای درمان بیماری خود مصرف می‌کرد به‌شدت دچار نقص سیستم ایمنی شد؛ به این معنی که مورد جدی ابتلا به کووید-۱۹ همیشه برای او به عنوان خطری بالقوه به‌شمار می‌رفت.

مرد هلندی در فوریه‌ی ۲۰۲۲ به کووید مبتلا شد و با ترکیبی از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال و استروئید‌ها تحت درمان قرار گرفت؛ اما متاسفانه دارو‌ها اثر نکردند و عفونت او ماندگار شد. اگرچه این مرد پیش از ابتلا به بیماری چندین دوز واکسن کووید دریافت کرده بود، هیچ شواهدی مبنی‌بر پاسخ آنتی‌بادی در بدن او مشاهده نشد.

بیمار برای بیش‌از ۶۰۰ روز آلوده به ویروس باقی ماند و مجبور شد چندین‌بار در بیمارستان بستری شود؛ اما خیلی زود و تنها ۲۱ روز پس از نخستین درمان، علائم جهش ویروس در او مشاهده شد. در ابتدا تعیین توالی نشان داد که ویروس در بدن مرد جهشی پیدا کرده که با سوتروویماب (یکی از دارو‌هایی که بیمار با آن تحت درمان قرار گرفته بود) مرتبط است.

ویروس در بدن بیمار بیش از ۵۰ بار جهش داشت

تجزیه‌وتحلیل‌های بیشتر ۲۷ سواب بینی جمع‌آوری‌شده بین فوریه‌ی ۲۰۲۲ تا سپتامبر ۲۰۲۳ حکایت از این داشت که ویروس در بدن این مرد بیش از ۵۰ بار جهش داشته است. برخی از این جهش‌ها در پروتئین اسپایک رخ داده بود؛ اتفاقی که نشان می‌دهد ویروس درحال سازگاری برای فرار از سیستم ایمنی بدن انسان است.

مشکلات سلامتی اساسی در مورد مرد هلندی به این معنی بود که سیستم ایمنی بدن او درواقع هرگز فرصتی برای پاکسازی ویروس نداشت. بستری‌شدن طولانی مدت در بیمارستان، همراه با نیاز به انجام اقدامات احتیاطی بیشتر برای جلوگیری از آلوده‌شدن دیگران، کیفیت زندگی مرد را تحت‌تاثیر قرار داده بود. به‌گفته‌ی تیم پزشکی، هیچ مدرکی وجود ندارد که واریانت جهش‌یافته در بدن این مرد، افراد دیگری را در جامعه آلوده کرده باشد.

بیمار در ماه اکتبر ۲۰۲۳ و در نتیجه‌ی عود بیماری زمینه‌ای خود از دنیا رفت. تاکنون هیچ موردی مشاهده نشده که تا این حد طولانی‌مدت دوام آورده باشد و از طرفی عفونت‌های پایدار پدیده‌ی شناخته‌شده‌ای هستند که با ویروس کرونای عامل کووید ۱۹ ارتباط دارند. برخی از تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که از هر ۱۰۰ عفونت، تنها سه مورد ممکن است بیش از یک ماه باقی بماند.

مشکل این است که هرچه ویروس به‌مدت طولانی‌تری در بدن انسان تکثیر شود و تکامل یابد، شانس بیشتری برای ایجاد جهش‌های فرار ایمنی وجود دارد. این یکی از تئوری‌های مطرح‌شده در مورد چگونگی پیدایش اومیکرون است. باید توجه داشت که هر گونه‌ی جهش‌یافته به واریانتی نگران‌کننده تبدیل نمی‌شود؛ اما همچنان مهم است که عفونت‌های مداوم تحت نظر قرار گیرند و بیمارانی که از قبل با سایر مسایل پزشکی درگیر بوده‌اند، بهترین مراقبت‌های ممکن را دریافت کنند.

نویسندگان مقاله در بیانیه‌ای می‌گویند: «مدت زمان عفونت کووید در مورد مرد هلندی بسیار زیاد بود؛ اما عفونت‌های طولانی‌مدت در بیماران دارای نقص ایمنی در مقایسه با عموم افراد جامعه شایع‌تر است. کار بیشتر تیم ما شامل توصیف گروهی از عفونت‌های طولانی‌مدت بین یک ماه تا دوسال در بیماران نقص ایمنی بستری در بیمارستان بود. بااین‌حال به‌طور کلی عفونت‌های طولانی‌مدت اتفاق نادری است؛ چراکه افراد دارای نقص ایمنی تنها درصد بسیار کمی از کل جمعیت را تشکیل می‌دهند.»

مورد مرد هلندی در کنفرانس جهانی ESCMID ارائه خواهد شد.